Retro mode uit de oude doos

Retro jurken zijn moderne jurken die nu gemaakt worden maar onmiskenbaar geïnspireerd zijn door prachtige en stijlvolle jurken uit de jaren 50, 60 en zelfs 20. Eigenlijk dus jurken uit de oude doos. Met de oude doos refereren mensen aan muziek, foto’s en andere dierbare herinneringen aan vroeger die men in een oude doos placht te bewaren (ja de tijd vòòr de plastic opbergdozen van Curver en Tupperware). En zo kan het gebeuren dat je bij het opruimen van een kast stuit op je kinderschoentjes of een potje melktandjes van jezelf uit de vorige eeuw. Die hebben de tand des tijds blijkbaar goed doorstaan -. En jijzelf? Kijk je met weemoed terug naar foto’s van jezelf, jong en mooi? Weet je nog hoe onzeker je was op die foto over je uiterlijk? Wat vind je van alle die grappige jurken die je droeg? Lang niet gek en lang niet zo ouderwets als je zou denken, maar eerder retro, of niet?

Mode vergaat stijl blijft

Hoogstwaarschijnlijk vond je jezelf oerlelijk maar als je nu naar die foto kijkt zie je de schoonheid van de jeugd. En dan overvalt je de weemoed. En verlang je terug naar de romantiek van de jaren 60. En ga je op zoek naar retro jurkjes die je doen denken aan de jaren 70 of misschien wel jaren 50, de tijd van de filmdiva’s die misschien wel jouw idool van nu hebben geïnspireerd. De mode is veranderd, maar stijl is voor eeuwig.

‘Mode vergaat maar drukkers blijven bestaan”

Wie dit leest vraagt zich hoogstwaarschijnlijk af wat drukkers in hemelsnaam zijn. Ik trof de slogan aan op een setje “drukkers” in een oude naaidoos uit de jaren 60 of 70. Drukkers waren de moderne variant van knoopjes en haakjes om jurken, Bh’s en rokken eenvoudig mee te sluiten. De fabrikant moet hebben gedacht dat zijn uitvinding tijdloos was, maar hij had geen rekening gehouden met klittenband dat toen natuurlijk nog niet was uitgevonden. In ieder geval heeft geen van mijn jurken, rokken of broeken nog “drukkers”. Ik denk omdat de drukkers, in tegenstelling tot de meest knopen, op vier plaatsen vastgezet moesten worden en als je een keer flink getafeld had, sprongen ze alsnog los.

Sokken stoppen uit de mode

Ook het verschijnsel sokken stoppen is (gelukkig) uit de mode geraakt. In een opwelling van duurzame zuinigheid besloot ik een sok met een ieniemienie gaatje niet weg te gooien maar te stoppen. Stoppen, dat deed mijn moeder in de jaren 70 nog vlijtig. Onze sokken waren dik en prikkelig en de stoppen maakte het er niet beter op. We droegen sokken in onze Lady Jane lakschoentjes, met het karakteristieke enkelbandje (nu als retro model trouwens weer volop in de mode, alleen nu zonder sokken). Maar toen ik vanochtend de naaidoos open deed die toch zeker meer dan 50 jaar oud moet zijn en ik het kaartje met scheerwol zag om te stoppen, moest ik onwillekeurig lachen. Wollen sokken, wollen majo’s wat hadden we er een hekel aan, hoe veel prettiger zitten de katoenen sokken van tegenwoordig.

En hoeveel sterker zijn ze niet door dat hele kleine beetje elasthan dat er ook nog voor zorgt dat je sokken, maar bijvoorbeeld ook jurken en pantalons niet gaan lubberen. De zegeningen van de moderne tijd maar dan in een retro jasje. Want per slot van rekening, heeft iedereen, maar vooral vrouwen, op zijn tijd wel eens een beetje last van nostalgie.